Informatie over het boek
Uiterlijk van het boek
Het boek heeft een niet super bijzondere voorkant. Het enige wat er namelijk op staat is de titel van het boek, de schrijver en Nederland leest. Geen plaatje en dat vind ik het boek minder aantrekkelijk maken. Wat ik wel leuk vind is dat de letters ik vrolijke kleurtjes zijn en groot op het boekje staan. Aan de achterkant daarentegen zie je een foto van Remco Campert zelf. (Op het bovenste plaatje zie je de voorkant van het boek en op het tweede plaatje de achterkant van het boek).Samenvatting
Het boek gaat over twee jongens Mees en Boelie. Zij lopen op zondagochtend in het park. De jongens ontmoeten daar een vijftienjarig meisje die Panda heet. Met z'n drieën lopen ze rond, kijken naar eendjes en eten een ijsje. Ze worden de hele tijd gevolg door een oude grijsaard. Ze besluiten om naar het huis van Mees en Boelie te gaan dat aan de rand van het park ligt. De grijsaard blijft hen volgen en ze worden er zo gek van dat ze hem neer slaan. Ook stelen ze de 200 gulden die de man bij zich had. Eenmaal in het huis aangekomen wil Mees met Panda in bed alleen is Boelie erbij. Mees probeert Boelie weg te krijgen en zegt dat hij nog een afspraak had met Ernst-Jan voor een interview over het leven als een dichter (Boelie is namelijk een dichter). Na de seks van Mees en Panda praten ze over hun jeugd. Na het interview zegt Ernst-Jan dat hij denkt dat zijn vrouw Etta vreemd gaat en laat Boelie dit onderzoeken. Ernst-Jan gaat naar voetbal luisteren en Boelie gaat naar Etta in de tuin. Boelie versiert Etta en gaan samen naar het huis van de buren om seks te hebben. Plotseling komen de buren thuis. Boelie verzint een smoes en ze komen ermee weg. Ondertussen is de grijsaard wakker geworden en Tjeerd Overbeek (wie het heeft zien gebeuren) besluit hem te helpen z'n geld terug te krijgen. Mees en Panda gaan van de 200 gulden een feest geven. Tijdens het feest ziet Mees een jongen vanuit het zolderraam naar beneden springen met een paraplu. Hij land veilig. Op dit moment voelt Mees zich voor het eerst echt gelukkig.
Mijn verwachting
Mijn verwachting van dit boek was dat ik er niet echt in geloofde dat dit een leuk boek was. De kaft trok mij niet echt aan. En ook bij de titel wist ik nog niet wat ik kon verwachten. Ik dacht in eerste instantie dat het ging over eten omdat het ''het leven is verrukkulluk'' heet. En verrukkelijk gebruik je als je iets heel erg lekker vindt. Mijn verwachting is niet uitgekomen, want het gaat niet over eten. Totaal niet. Het boek was ook leuker dan dat ik had verwacht.
Waarom heb ik dit boek gekozen?
Ik heb dit boek gekozen omdat ik een roman moest kiezen die geschreven was door een goeie schrijver. Meneer Calis (mijn leraar Nederlands) zei dat ik even in een doos met zijn boeken moest kijken. Ik kwam niet heel veel boeken tegen die mij aanspraken. Toen zag ik dit boekje. Ik dacht dat kan ik makkelijk lezen, want het is namelijk een dun boekje. Mijn vader zei ook dat het best een leuk boek was dus toen dacht ik, ik ga hem lezen.
Informatie over de auteur
Ik kende de schrijver Remco Campert eerst niet. Ik lees niet heel veel boeken, dus zijn naam was ik nog nooit tegen gekomen.
Biografie van Remco Campert
Remco Wouter Campert is geborgen op 28 Juli 1929 in Den Haag. Zijn ouders gingen scheiden toen hij drie jaar was. Hij woonde afwisselend bij zijn vader, moeder en grootouders. In 1942 moest hij naar een pleeggezin. Na de oorlog ging Remco weer bij zijn moeder in Amsterdam wonen en ging daar naar het gymnasium aan het Amsterdams Lyceum. In 1952 trouwde hij met Freddy Rutgers. Helaas gingen zij uit elkaar. In 1957 trouwde hij weer allen nu met Fritzy Harmsen van Beek, maar ook zij gingen eind 1958 uit elkaar. In 1960 kreeg hij met Lucia van de Berg zijn eerste kind, in 1961 trouwden ze en in 1963 kregen ze hun tweede kind. In 1964 verhuisden ze naar Antwerpen en in 1966 kwam hij alleen terug in Nederland. Toen leerde hij Deborah Wolf kennen waarmee hij tot 1980 samenleefde. Toen gingen ze uit elkaar en kwamen uiteindelijk ook weer bij elkaar. Ze trouwden in 1996 met elkaar.
Remco heeft in totaal 79 boeken en 39 gedichten geschreven. Ook heeft hij elf prijzen gewonnen met de boeken.
Vragen aan Remco Campert
Ik zou hem willen vragen wat voor verschillen er zijn tussen het schrijven van zijn eerste boek in 1953 en zijn laatste boek in 2013. En ook hoe hij het zo lang heeft volgehouden met het schrijven van boeken.
Mijn eigen mening
Ik heb dit boek gelezen toen ik hem net had gekregen en dat was volgens mij in maart/begin april. Ik heb hem uit gelezen eind april. De emotie die in mij opkwamen tijdens het lezen waren: bij de overval van die oude man dat vond ik echt heel raar dat ze dat deden. Ik zou dit namelijk zelf ook niet doen. Ik had het wel tegen die man gezegd dat ik het heel irritant vind. Ook vond ik het raar dat ze zomaar met elkaar in bed gaan terwijl ze elkaar niet goed kennen ik vroeg mij echt af waarom ze dat deden. En het einde vond ik ook vaag. Waarom word je nou gelukkig als iemand uit het raam springt en goed terecht komt.
Mijn mening is tijdens het lezen van dit boek af en toe verandert. Namelijk in hoofdstuk 1 vond ik dat hij af en toe hele rare woorden gebruikte. Een paar hoofdstukken later (ongeveer in hoofdstuk 4) vond ik het eigenlijk wel bij het boek passen. In hoofdstuk 1 had ik ook nog echt geen flauw idee waar dit boek heen ging. Dit werd pas duidelijk in hoofdstuk 2. En toen het in het midden van het boek eindelijk een beetje leuker werd kwam het rare einde. Dat vind ik jammer.
Mooiste stuk in het boek
Het mooiste stuk van het boek vind ik het moment dat Boelie een interview heeft met Ernst-Jan en dat Boelie dan naar Ernst-Jan's vrouw moet gaan om te vragen of ze vreemdgaat en dan gaat hij zelf met har flirten en wil hij zelfs met haar naar bed. Ik vind dit een mooi stukje omdat ik er gewoon enorm hard om kan lachen. Het is een beetje een raar stukje, maar ik vind het geniaal bedacht.
Taalgebruik
Remco Campert heeft een aparte manier van taalgebruik. Hij geeft elk personage een eigen taalgebruik. Bijvoorbeeld Panda is vijftien jaar en dan gebruikt hij de taalgebruik van een vijftienjarige. Het is makkelijk te begrijpen. Als oudere mensen aan het praten zijn is de taal dus ook iets moeilijker. Hij gebruikt niet te korte maar ook niet te lange zinnen waardoor het goed te lezen is. Het boek komt oorspronkelijk uit 1961 en dat is aan de taalgebruik ook wel te zien. Ik vind het soms een beetje moeilijk te begrijpen, maar wel erg leuk dat iedereen een eigen taalgebruik heeft.
Aanrader?
Ik vind dit boek niet echt een aanrader, want het heeft niet een heel boeiend verhaal. Het einde vond ik niet bijzonder en af en toe snapte ik zijn woordgebruik niet. Verder was het boek wel leuk maar niet geweldig.
