Boek 5: ‘’Het beloofde land’’ van Adriaan van Dis

Het vijfde boek dat ik heb gelezen is ''Het beloofde land'' van Adriaan van Dis.

Samenvatting:

De hoofdpersoon Adriaan logeert bij Eva Landman in Kaapstad. Eva's familie woont al negen generaties lang in Zuid-Afrika. Adriaan hoort van Sophie(de bediende van Eva) dat de omstandigheden waarin zij leeft erg slecht zijn. Ze moet elke dag een paar uur reizen in vieze treinen naar Eva's huis. Ook is het huis van Sophie erg primitief. Eva weet niet dat Sophie in deze situatie leeft. Eva en Adriaan gaan samen op bezoek bij de familie van Eva. Om zo deelgenoot van het intieme gezinsleven te worden. Eva waarschuwt Adriaan dat hij moet oppassen wat hij zegt, want door de droogte zijn de boeren in het land intolerant geworden. Adriaan heeft veel moeite met de apartheid die heerst. Hij zegt 'U' tegen de mensen en schud netjes de hand, maar dit is in Afrika niet normaal. Vaak hebben ze ruzies over de manier waarop ze verschillend over de apartheid denken. Eva maakte in haar dokterspraktijk altijd onderscheid tussen zwart en wit, nu doet ze dit niet meer en kan ze zich dit niet meer voorstellen. Toch heeft ze nog steeds veel vooroordelen over zwarten.

Tijdens de reis komen ze langs veel verschillende familieleden van Eva. Elk heeft een andere kijk op hoe Zuid-Afrika er later uit komt te zien. Bijvoorbeeld oom Kobus die bang is dat de zwarten in opstand komen en dat er veel eenzaamheid gaat heersen in Karoo. Door oom Kobus slaat de stemming om en wordt het een mineur. Adriaan vind dat Zuid-Afrika een prachtig land is. Als hij terug denkt voelt hij de tranen opkomen.

Recensie van anderen:

 In deze link staat een recensie van dizzi.nl.

 In deze link staat een recensie van bol.com(klik op lees meer daar staat een recensie)

Mijn recensie:

Ik geef in mijn recensie vier literaire argumenten waarom ik het boek leuk vind.

Realistisch argument:
Ik vind het boek erg realistisch geschreven. Dit komt omdat het ook echt gebeurt is. Adriaan is echt naar Afrika geweest en heeft het dus geschreven naar zijn eigen ervaringen. Adriaan van Dis geeft in het boek een schrijnend beeld van de familie van Eva die gevangen zijn in hun eigen geschiedenis en vooroordelen. Ze kunnen de nieuwe ontwikkelingen van Zuid-Afrika eigenlijk niet goed volgen. Hij mekt dat er nog veel verschillende meningen zijn over de apartheid. Dit is zeer realistisch want het gebeurt nog steeds in Zuid-Afrika.
Emotioneel argument:

Het beloofde land is niet geschreven om mensen te vermaken, maar meer omdat Adriaan van Dis zijn verhaal kwijt wilde. Hij heeft natuurlijk net een best wel heftige reis meegemaakt en omdat hij toevallig schrijver is heeft hij er een verhaal over geschreven. Hij heeft met dit verhaal ook een statement tegen de apartheid gemaakt. Dat vind ik erg goed. Ik ben namelijk zelf tegen discriminatie en de scheiding van zwarten en witten. Ook geeft hij aan dat het van buitenaf erg moeilijk te begrijpen is hoe zo’n erge scheiding tussen huidskleur mogelijk is. Doordat het echt gebeurt is en hij verteld hoe het er in Zuid-Afrika aan toe gaat kon ik mij enorm inleven in het boek. Ik voelde al meteen in het begin van het boek dat ik nieuwsgierig was om te lezen hoe zijn reis was. Ook hou ik zelf erg van reizen en vind het enorm leuk om dan van een ander een reisverhaal te leven. Ik krijg nu meteen zin om zelf ook naar Zuid-Afrika te gaan.

Esthetisch argument:

Toen ik dit boek ging halen bij de mediatheek had ik er eigenlijk helemaal geen zin in om dit boek te lezen. Eigenlijk ben ik best wel verrast, want dit boek is mooi geschreven. Het heeft een goede boodschap in het verhaal. Namelijk de apartheid die nog steeds heerst in Zuid-Afrika. Het is verassend want ik had persoonlijk niet verwacht dat de apartheid nog zo speelde in Zuid-Afrika. In tegendeel ik dacht dat het zelfs al helemaal weg was. Ik was verrast dat dit een boek was die echt gebeurt is. Ik lees namelijk de laatste tijd alleen nog maar boeken die verzonnen zijn. Ik vind het leuk, want je kan je er nu veel beter wat bij voorstellen.

Structureel argument:

Het boek is geschreven in zes verschillende hoofdstukken. Namenlijk:1. Naar de boeren, 2. Groendraai, 3. Swaelvlei, 4. Droë Fontein, 5. Het dorp en 6. Het roggeveld. Ik vind dat in het boek best wel veel citaten in het Afrikaans worden gegeven. Daarom is het boek soms een beetje lastig te volgen. Afrikaans lijkt een klein beetje op Nederlands alleen het is toch wel anders en moeilijk te begrijpen. Het is geschreven vanuit de ik-perspectief. De ik-persoon is Adriaan van Dis. Wat ik persoonlijk erg jammer vind van het boek is dat het een best wel saai einde heeft. Net als het beging gebeurt er vrij weinig. De meeste boeken hebben juist een heel verassend of spannend einde zodat de lezer naar het laatste stukje toegetrokken wordt maar hier in dit boek is dat echt niet zo.